Zmiana roli ojca w rodzinie

Do zmiany roli ojca w rodzinie przyczyniło się powszechne zjawisko pracy zawodowej matki. Ojciec nie jest już jedynym, a czasem nie jest i głównym żywicielem rodziny. Nie jest również – jak to miała miejsce dawniej – reprezentantem szerszego społeczeństwa, autorytetów pozarodzinnych. Nie jest też uosobieniem wiedzy, ponieważ w zakresie wykształcenia matka dorównuje mu, a nierzadko go przerasta. Jedynym czynnikiem, w którym nadal utrzymuje się przewaga mężczyzny jest sprawność fizyczna. W miarę postępów dziecka w procesie dojrzewania społeczno – moralnego ojciec oddziałuje na nie, nie tylko jako konkretna osoba, lecz także jako symbol. Miłość do ojca, przyswojenie sobie jego poglądów i zasad postępowania stają się podstawą wytworzenia u dziecka „symbolu ojca”. Symbol ten pozwoli mu na właściwe przystosowanie się do warunków życia społecznego. Człowiek taki będzie miał właściwy stosunek do swych przełożonych w pracy, cenionych przez siebie polityków i innych ludzi znajdujących w społeczeństwie miejsce „postaci ojcowskich”. Ojcowie często nie zdają sobie sprawy z tego, jak bardzo spostrzegawcze są ich dzieci, ile myśli u uczuć budzi w nich osoba ojca, jak myśli te i uczucia łączą się u nich z obrazem ojca. Dzieci przeważnie mają doskonałą ściśle określoną koncepcję „ojca”, która różni się znacznie od koncepcji „matki”. Według tej koncepcji ojciec przebywa poza domem więcej niż matka, wymierza kary częściej i dotkliwiej niż matka, umie więcej i jest na ogół ważniejszy niż matka. W miarę jak dziecko rośnie, coraz większy udział w zapewnianiu mu poczucia miłości i bezpieczeństwa ma osoba ojca. Wpływ ojca na rozwój dziecka dokonuje się dwoma drogami. Pierwsza z nich to droga pośrednia, przez osobę matki. Druga droga wpływów ojca na dziecko prowadzi bezpośredni udział w codziennych zabiegach opiekuńczych oraz osobistych kontaktach z dzieckiem. Gdy ojciec wypełnia dobrze swą funkcję w rodzinie, to jego obecność w życiu dziecka daje mu oparcie i poczucie stabilności, czyni je bardziej szczęśliwym i bezpiecznym.

Dziecko niejadek

Wielu rodziców z zazdrością spogląda na pociechy innych mam, które chętnie wyciągają rączki po kolejną porcję jedzenia. Przytakują tym samym naszym babciom, które upierały się przy twierdzeniu, że zdrowe dziecko powinno zjadać porcje obiadowe o wielkości dokładnie takiej jak dorośli. Najczęstszym problemem „niejadków” są przewrażliwione mamy, które zapominają o tym, że pomiędzy śniadaniem, a obiadem ich pociecha wrzuciła do żołądka słodką bułkę, paczkę chipsów i 2 lizaki. Nic więc dziwnego, że nie ma ochoty na słony obiad, kiedy jest pełne słodkości. Dlatego przestraszeni rodzice powinni przede wszystkim się uspokoić, a następnie wyeliminować z diety malucha niezdrowe przekąski. Przyzwyczajenia żywieniowe małego dziecka kształtują dorośli. To czego nauczy się w dzieciństwie zaowocuje w jego dorosłym życiu. Jeżeli więc jego dieta ma być zdrowa to należy dać mu dobry przykład i urozmaicać ją od samego początku jego życia, także podczas karmienia piersią. Udowodniono bowiem, że te dzieci, które były karmione mlekiem matek spożywających posiłki z różnych grup żywieniowych, chętniej próbują nowych smaków. Dziecko będzie z większym entuzjazmem spożywać posiłki, jeżeli będą one podawane o tych samych porach. W ten sposób jego organizm „zaprogramuje się” na konkretne godziny. Głodny maluch to zły maluch, dlatego nie wolno pozwolić na to, by dziecko przez długi czas czekało przy stole na jedzenie. Małe dzieci lubią mieć swoje widzimisię, dlatego też wymagają wyjątkowego traktowania także podczas posiłku. Powinny mieć one swoje miejsce przy stole, tuż obok rodzica, który pomaga w karmieniu. Zarówno dla zwiększenia apetytu, jak i ze względu na kwestie bezpieczeństwa warto wyposażyć kuchenny asortyment w specjalne naczynia dla dzieci. Jak powszechnie wiadomo, niejadki chętnie zrzucają talerze z jedzeniem, dlatego też ich plastikowe wersje dla dzieci pozwalają zaoszczędzić rodzicom wiele strachu, sprzątania i oczywiście pieniędzy. Podobnie w przypadku sztućców dla dzieci, które są znacznie bezpieczniejsze niż tradycyjne, ostre odpowiedniki dla dorosłych. W dodatku są one dużo bardziej atrakcyjne dla bobasa, co z pewnością będzie miało wpływ na jego apetyt. A skoro o estetyce mowa to należy wspomnieć, także o tworzeniu dobrze wyglądających dań. Zwykła kanapka, której kucharz dorysuje plasterkami ogórka oczy, a ketchupem uśmiech z pewnością szybko zniknie z talerza. Ponadto należy pamiętać o tym, że potrawy najlepiej smakują w towarzystwie mamy i taty. Wspólne spożywanie posiłków nauczy także malucha zachowania przy stole. W końcu z kogo ma on czerpać przykład jak ze swoich ulubionych bohaterów – rodziców?

Czy dieta białkowa jest dla dzieci?

W czasach, w których żyjemy nasze dzieci coraz częściej narażone są na działanie najróżniejszych pokus. Zewsząd atakowane są ogólnie dostępnymi słodyczami, napojami i przekąskami. Jeżeli dodamy to tego dziesiątki godzin spędzonych przed komputerem bądź telewizorem i zdecydowanie mniejszą modę wśród rówieśników na wysiłek fizyczny, to nie trudno zdać sobie sprawę, że dzisiejsze dzieci w bardzo dużym stopniu narażone są na tycie. Niestety odsetek młodych ludzi z nadwagą ciągle rośnie. Co więcej nie chodzi tu tylko o mieszkańców Ameryki. Polskie dzieci również tyją w zatrważającym tempie. Sytuacja ta sprawia, że powinniśmy szybko zastosować pewne działania. Można je podzielić na dwie kategorie. Pierwszą jest profilaktyka i zapobieganie przed zwiększaniem masy ciała wśród młodych ludzi posiadających skłonności do tycia. Druga to działanie terapeutyczne dla dzieci, u których już stwierdzono znaczącą nadwagę. Na początku rozpatrzmy możliwości działania w pierwszym wymienionym obszarze. Na otyłość najbardziej narażeni są młodzi ludzie cieszący się dobrym apetytem. Oczywiście przyjemnie patrzy się jak nasza pociecha śliczne wcina przygotowane przez mamę obiadki. Niestety nie powinniśmy zbytnio rozbestwiać dziecka. Szczególnie, jeżeli rodzice są otyli i ewidentnie posiadają skłonności do tycia. Niestety w przypadku maluchów nie możliwe jest zastosowanie typowych planów odchudzających jak dieta białkowa. Dlatego od najmłodszych lat powinniśmy przekazywać dziecku jak najlepsze nawyki żywieniowe i ganić go za kupowanie niezdrowych produktów. Działanie takie może ustrzec go przed otyłością w przyszłości. Rozpatrzmy teraz przypadek dziecka, u którego stwierdzono już znaczącą nadwagę. Najbardziej efektywną i najczęściej stosowaną metodą, zalecaną przez lekarzy i dietetyków jest dieta białkowa. Oczywiście nie chodzi tu o całościowy, rygorystyczny plan diety, a o protal z pewnymi modyfikacjami. Jeżeli nasza pociecha ma mniej niż dziesięć lat, powinniśmy w jej przypadku zastosować III fazę diety białkowej. Dodatkowo etap ten powinien zostać wzbogacony o dwa odświętne posiłki w tygodniu. Z planu należy również wyrzucić proteinowy czwartek. W sytuacji, w której nasze dziecko ma już ponad dziesięć wiosen dalej najlepszą metodą będzie dieta białkowa. W tym przypadku jednak modyfikacje III fazy będą nieco inne. Dwa posiłki odświętne redukujemy do jednego. Ponadto wprowadzamy proteinowy czwartek wzbogacony dodatkowo o kilka porcji warzyw. Przejdźmy teraz do wieku dojrzewania. Chłopcy w tym wypadku nie powinni mieć problemów z tyciem. Nawet w przypadku przyjmowania dużych porcji jedzenia wydatek energetyczny z reguły jest tak duży, że pozwala utrzymać wagę w normie. Inaczej rzecz się ma z dziewczynkami. Zmiany hormonalne mogą powodować powstanie stanów otyłości. Dodatkowo dochodzi do tego trend społeczny na mega szczupłe ciało. W wypadku, gdy nasza córka przytyje zbyt mocno, można zastanowić się nad zastosowaniem III fazy diety białkowej wraz z proteinowym czwartkiem. W momencie, gdy działania nie dadzą rezultatu, a dziecko dalej cierpi na nadwagę, powinniśmy zastosować II etap diety białkowej. Należy jednak dni czysto proteinowe wzbogacić o warzywa. Ostatnia grupą osób niepełnoletnich, którą chcemy opisać są nastolatkowie powyżej szesnastego roku życia. Jeżeli w ich przypadku występuje znacząca nadwaga, powinniśmy zastosować całościowy plan diety białkowej od pierwszej, do ostatniej fazy odchudzania. Dieta białkowa w pełnej formie z pewnością doprowadzi do znaczącego spadku wagi, a co za tym idzie lepszego samopoczucia i pozbycia się kompleksów!

Czym wyróżniają się buty dla dzieci

Nie ma chyba rodzica, który nie byłby dumny z tego, że jego dziecko stawia swoje pierwsze kroki w przyszłe, dorosłe życie. Każdy maleńki kroczek sprawia, że rodzice, obojętne czy to matka czy ojciec, są rozpierani przez dumę, że ich mała pociecha stawia swoje samodzielne kroki. Sęk w tym, że o wiele trudniej jest takim dzieciom wchodzić w nowe życie, jeśli posiadają nieodpowiednie buty dla dzieci. Możesz tego nie wiedzieć, ale stopa ludzka składa się z ponad 10 kosteczek, które wpływają na sprawność naszego przemieszczania się na nogach. U dorosłej osoby mamy dobrze wykształconą kość, która jest odporna na działania zewnętrzne. Dlatego stawanie na stopie nie powoduje deformacji. Co innego w przypadku stopy dziecka, która dopiero rozwija się i często więcej w niej chrząstki niż prawdziwej kości. Dlatego stabilny rozwój stopy jest kwestią kluczową, gdy dobieramy buty dla dzieci. Przede wszystkim obuwie dorosłych osób jest wzorowane na jednym uniwersalnym szablonie, do którego szyje się całą resztę. Oznacza to, że większość noszonych butów została uszyta pod jeden wzór, co nie ma większego znaczenia, jako że nasze stopy zostały i tak doskonale uformowane. Choć zazwyczaj trzeba nieco rozchodzić każdy nowy but, nie ma co się martwić, że nasze stopy będą okaleczone. Jeśli istnieje taka potrzeba, wtedy stosuje się wkładki korygujące stopę. Buty dla dzieci natomiast muszą zostać wykonane z zupełnie innych materiałów i z uwzględnieniem, że stopa dziecka jest przede wszystkim nierozwinięta dostatecznie, aby sama mogła zawalczyć z butem, jaki zwykle nosi osoba dorosła. Obuwie dla dzieci szyje się praktycznie zawsze z naturalnych materiałów, ponieważ tylko dzięki temu można zagwarantować, że stopa będzie w stanie oddychać prawidłowo. Dlatego buty dla dzieci nie powinny być wykonywane ze sztucznych tworzyw, w tym ze sztucznej skóry. Wyjątkiem jest obuwie przeciwdeszczowe, czyli kalosze, jako że nie da się uniknąć stosowania innego materiału niż kauczuk.

Być ojcem

Być ojcem

Autorem artykułu jest Ekstrarodzic

Co to jest ojcostwo? Jakże często myślimy o sobie, że rola ojca to spłodzenie potomka, a później dbanie o zapewnienie mu bytu materialnego. Czy jednak to wszystko co należy zrobić, aby zasłużyć na miano dobrego ojca?
Gdy urodzi się dziecko kobieta kąpie, karmi piersią, przewija i robi wszystko co należy do obowiązków domowych, a tatuś… po prostu zarabia na utrzymanie rodziny. Dziecko pozostaje pod opieką kobiet tych młodszych czyli mam i tych starszych czyli babć. Mężczyzna często tłumaczy sobie taką sytuację mówiąc "teściowa zrobi  to lepiej, w końcu ma doświadczenie w wychowywaniu dzieci" lub "skoro ona pomaga przy moim dziecku to ja już jestem niepotrzebny" i w ten sposób umywają ręce od codziennych obowiązków lub żona nie dopuszcza go do pomocy przy dziecku myśląc, że sama lepiej to zrobi.     Takie postawienie sprawy to nic bardziej mylnego, ponieważ obecność ojca jest potrzebna dziecku na każdym etapie jego rozwoju. Oddanie pałeczki żonie lub teściowej jest zwykłą ucieczką. Tak panowie, trzeba nazywać sprawy po imieniu.      Maleńkie dziecko może sprawiać przynajmniej w pierwszym etapie życia pewien kłopot, ponieważ dezorganizuje dotychczasowy harmonogram funkcjonowania rodziny. Trzeba bowiem ustalić nowe zasady. Zaangażowany w opiekę nad dzieckiem ojciec, szybko zauważy, że codzienne przebywanie z maleństwem jest szansą na rozwój jego jako mężczyzny. To nie jest absolutnie czas stracony, można się sprawdzić w jakże ważnej życiowej roli.     Dobry ojciec to ten, który pomaga żonie, a jednocześnie organizuje życie swojej rodzinie. Tatusiowie nie mogą pozwolić sobie na zepchnięcie ich  do drugorzędnej ligi, trzeba wyjść z absurdalnego myślenia, że żona zrobi to lepiej. Jako ojciec musisz uwierzyć w to, że to TY jesteś najlepszym wychowawcą i opiekunem Waszego maleństwa.     Współcześnie często  zdarzają się ojcowie, którzy są przekonani, że dziecko potrzebuje wielu "super" zabawek, dużo dodatkowych zajęć, "super" wakacji itp. To wszystko jednak dużo kosztuje. W związku z tym rodziny ograniczają  się do jednego dziecka, aby móc mu zapewnić "wszystko". Takie myślenie prowadzi jednak donikąd, ponieważ rośnie nam mały "książę" lub mała "księżniczka" otoczeni pięknymi martwymi przedmiotami, którzy widzą ojca tylko wieczorem.     Drodzy tatusiowie, dziecko wychowa się bez tych cudów na które trzeba zarabiać ciągnąć drugi czy nawet trzeci etat. Znacznie trudniej mu będzie, gdy zostanie zupełnie pozbawiony Waszej obecności lub obecności brata lub siostry. Niestety niektórzy współcześni ojcowie postrzegają swoją pociechę jako studnię pochłaniającą ich wszystkie zarobki. Bardzo ważnym aspektem w byciu dobrym ojcem jest znalezienie czasu dla swojego dziecka tego małego i tego dużego. Jest to na pewno bardzo trudne, bo życie zmusza nas do stawiania nowych wyzwań, a co za tym idzie nasza praca pochłania pokłady naszego czasu. Być ze swoim dzieckiem to też nie lada sztuka, ponieważ dziecko wymaga ciągłej uwagi, ciągle o coś pyta lub coś od nas oczekuje. Niektórzy ojcowie ulegli wygodnej iluzji, że wystarczy zapewnić dziecku komputer, telewizor z dostępem do bajek lub zapewnić towarzystwo rówieśników i problem bycia ojcem jest załatwiony. W codziennej bieganinie łatwo jest zatracić to co w życiu  najważniejsze, czyli relacje z rodziną. Okres wychowania dzieci to czas szczególny w którym najważniejsza jest jakość spędzania czasu z dzieckiem. Bo i co z tego, że tatuś zna się na wszystkim jak nie potrafi  rozmawiać z dzieckiem, nie zna jego kolegów i koleżanek, pani w szkole lub w przedszkolu. Patrząc z punktu czysto ekonomicznego zaangażowanie ojca w życie swoich pociech zwróci się kiedyś z nawiązką. Trzeba pamiętać, że każde dziecko potrzebuje miłości od ojca i bycia przez niego akceptowanym i kochanym. Mężczyzna pomaga dziecku w rozpoznawaniu życiowego powołania, wspiera je i dopinguje. Ojciec powinien być ostoją, a przede wszystkim dojrzałym człowiekiem. Zaufanie, którym dziecko go obdarza zobowiązuje do bycia przewodnikiem po życiu.     Z badań wynika, że chłopiec wychowany bez ojca ma znacznie trudniejszy start w dorosłe Zycie. To tata powinien uczuć go pokonywania trudności, pomagać w przezwyciężaniu leków, poprzez własny przykład zachęcać do stawiania sobie większych celów i trudniejszych wyzwań. Dobry ojciec to dla syna najlepszy przykład, natomiast dla córki jest najważniejszym elementem profilaktycznym, który chroni ją przed uzależnieniami i niebezpiecznymi związkami z mężczyznami. Na miano "dobrego" ojca zasługuje ten, który ustawi tak poprzeczkę, że córka nie będzie skora do nawiązywania bezwartościowych znajomości. W wychowywaniu dzieci obojga płci najważniejsza jest obecność ojca zarówno ciałem jak i duchem. Dzieci bardzo potrzebują rzeczowej rozmowy z ojcem, a nie jego kazań i wymądrzania się. Zaangażowanie ojca w wychowanie pociech wymaga licznych wyrzeczeń i ogromnego wysiłku, ale wysiłek ten uwieńczony jest ogromnym sukcesem.     Drodzy "tatusiowie" bierzmy się porządnie do pracy i miejmy duży udział w wychowaniu naszych dzieci zarówno małych jak i dużych.

Ekstrarodzic
http://wszystkoodzieciakach.blogspot.com/
--
Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Tata , ojciec międzynarodowo

Afrikaans: vader Albański: baba; ATE Apalai (Amazon): papa Arabski: Babba; yebba; abbi (klasyczny) Aragones: pai Asturii: PA Aymara: awki Bangla: Baba; Abba Baskijski: Aita Bergamasco: Pader Bolognese: Peder Bośniacki: otac Brazylijski portugalski: pai Bresciano: Buba; Pader Breton: tad Calabrese: Patre; Patri, pa, papa; papallu; patra Caló: Batu; bato; batico; Dada Kataloński: pare Catanese: pattri; OPA Czeczen (Kaukaz): daa Czeczeński: da Cree (Kanada):-papa Chorwacki: otac Czechy: Tata, OTEC Dakota (USA): ATE Holenderski: vader, papa; pappie Dzoratâi: Pere East African: baba Angielski: ojciec; tata; tatuś; pop; poppa; papa Esperanto: patro Estoński: isa Wysp Owczych: faðir Wysp Owczych: faðir Filipino: Tatay, Itay, tay; ama Fiński: ISA Flamandzka: vader Francuski: papa Frisian: Heit Galicyjski: pai Niemiecki: banketi, Papi Griko Salentino: Ciuri Grecki: pater (-ter jest wymawiane "Tara" i E powinien mieć Macron nad nim) Gwarancji: Tuwy, ru Hebrajski: abba (h) Hindi: Papa; Pita-ji Węgierski: apa Węgierski: apa, apu, papa; édesapa Islandzki: pabbi; faðir Indonezyjski: Bapy; Ayah; pak Irish: athair; daidí Włoski: Babbo Japoński: otosan, papa Judeo-hiszpański: padre, baba, babu Kikuyu: baba Kiswahili: Baba Kobon (Nowa Gwinea): bap Kurdyjski Kurmanji: BAV Ladin: Pere Latin: pater, papa; atta Łotewskim: tevs Leonese: pai Liguryjskie: paire Limburgian: vader; vajer, pap Lingala: tata Litewski: tevas; pradininkas; protevis Lombardo Zachodnia: Buba Lunfardo: viejo Luo (Kenia): baba Masajowie: papa; paapa; olaiiu Malagasy: ray Malajski: Bapy Maltańskie: Missier Mandarin: BA; Baba (nieformalne) Mandarin Chinese: baba Mantuan: UPA; papa; Babbo Maori: haakoro; kohake Mapunzugun: chaw; chao Modern Greek: babbas Morawski: tata Mudnés: Peder Nowoczesny polski: ojciec, tata Bliski angielski: fader Nadsat: Pee Nahuatl (Meksyk): ta ' Napulitano: pasztet Nepalski: buwa Norweski: pappa; daleko Occitan: paire Old English: faeder ('ae' jest krótki dźwięk w kota) Parmigiano: Pader Perski / Farsi: Pedar, pitar, po prostu Baabaa Piemontese: pare Pipil (El Salvador): tatah Polski: tata, Ojciec Portugalski: pai Quechua (Ekwador): tayta Quechua: tata; churiyaqe Rapanui: koro; matu'a; matu'a tane Reggiano: Peder Romagnolo: BA Romani: tata Rumuński tata Rumuński tata; parinte; taica Retoromański: bab Rosyjski: papa Saami: áhcci Samoa: tama Sango: baba Sanskryt: tatah; Janak Sardyński (Limba Sarda Unificada): babu Sardinian Campidanesu: babbu Sardinian Logudoresu: babbu Shona: baba Sycylijski: Patri Słowacki: OTEC Słoweński: OEE Hiszpański: papa; viejo, tata Hiszpański, łaciński: padre Suahili: baba; mzazi Szwedzki, norweski, duński i: fadar Szwedzki: pappa Szwajcarski niemiecki: Vatter Tagalog: Tatay; ama Triestino: pare Turecki: baba Turkmen: Dade; kaka Urdu: Abbu; Abbu-ji; Abbu-jan; bap Walencja: pare Venetian: pare; popa; "Opa, pupa, papa Viestano: ATTEN " Walońska: Pere Welsh: tad Xhosa (Afryka Południowa):-tata Jid. Tatti; tay; foter; tateh Zeneize: poae

Ojciec wychowawca.

  Mimo wzrastającej świadomości i edukacji na temat znaczenia i roli ojca w wychowaniu dzieci, wciąż jest

on często niedoceniany lub wręcz nieobecny w rodzinie.

Jednym z ważniejszych elementów wynikających z roli ojca w wychowaniu dziecka jest zapewnienie 

poczucia bezpieczeństwa. Dziecko jest istotą kruchą fizycznie, psychicznie i duchowo, stąd tak łatwo w 

nim wzbudzić poczucie zagrożenia.Dobry kontakt emocjonalny ojca z dzieckiem sprawia, że jest ono 

pewne siebie, czuje się silne i bezpieczne, gdyż ma świadomość oparcia w ojcu.. Powinien pomagać 

dziecku, aby stawało się coraz bardziej samodzielne, bardziej wolne, coraz bardziej odpowiedzialne i 

samo mogło dawać oparcie innym, w szczególności słabszym od siebie.

Często istnieje przekonanie jeszcze wywodzące się z rodziny patriarchalnej, w której to ojciec był głową 

rodziny, zarabiał na nią, a matka zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. W niektórych rodzinach takie 

przekonanie istnieje do dziś, że to matka najlepiej zaopiekuje się dziećmi, bo przecież ona ma instynkt 

macierzyński, jest kobietą, wrażliwą czują i ma większe predyspozycje ku temu. A przecież wszyscy wiemy 

jakie są teraz czasy i jakich wyborów mamy dokonywać.

  

Urlop ojcowski część 2

Przykład 2

Pracownikowi urodziło się dziecko dnia 26 stycznia 2011 roku. Jeśli pracownik złoży wniosek o udzielenie urlopu ojcowskiego w terminie od 26 grudnia 2011 roku do 1 stycznia 2012 roku, może złożyć wniosek z prośbą o udzielenie pozostałego tygodnia urlopu. Urlop ojcowski tego pracownika zostanie przedłużony do 8 stycznia 2012 roku. Gdyby pracownik złożył wniosek o udzielenie urlopu w okresie od 25 do 31 grudnia 2011 roku, pracownikowi nie przysługiwałby dodatkowy tydzień urlopu.

Urlop ojcowski przysługuje ojcu dziecka niezależnie od uprawnień przysługujących matce dziecka. Okres urlopu ojcowskiego może zatem przypadać w okresie przebywania matki na urlopie macierzyńskiem czy urlopie wychowawczym. Urlop ojcowski przysługuje także, gdy matka dziecka jest osobą bezrobotną.

Niezbędne dokumenty

Aby uzyskać prawo do urlopu należy złożyć pracodawcy, w terminie nie krótszym niż 7 dni kalendarzowych przed rozpoczęciem korzystania z urlopu, następujące dokumenty:

- pisemny wniosek pracownika o udzielenie urlopu we wskazanym terminie,

- skrócony odpis aktu urodzenia dziecka (oryginał),

- oświadczenie, iż zasiłek macierzyński za okres urlopu ojcowskiego nie został wcześniej pobrany.

Poniżej przedstawione są wzory dokumentów.

WZÓR WNIOSKU O URLOP OJCOWSKI

Poznań, dnia 5. lutego 2011 roku Wniosek o urlop ojcowski Proszę o udzielenie urlopu ojcowskiego w terminie od 14 do 20 lutego 2011 roku na dziecko Adam Adamski urodzone dnia 1 stycznia 2011 roku. .................................... ................................. podpis pracodawcy i podpis pracownika

WZÓR OŚWIADCZENIA O NIE POBIERANIU ZASIŁKU MACIERZYŃSKIEGO ZA OKRES URLOPU OJCOWSKIEGO

Poznań, dnia 5. lutego 2011 roku Oświadczenie Oświadczam, iż dotychczas nie pobierałem zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu ojcowskiego na dziecko Adam Adamski urodzone dnia 1 stycznia 2011 roku. .............................................................. podpis pracownika

W czasie korzystania z urlopu ojcowskiego, pracownik korzysta z ochrony stosunku pracy przewidzianej w art. 177 Kodeksu Pracy.

Wynagrodzenie za okres urlopu ojcowskiego

Za okres urlopu ojcowskiego pracownikowi przysługuje zasiłek macierzyński. Gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników, zasiłek wypłacany jest bezpośrednio przez ZUS po złożeniu wszystkich niezbędnych dokumentów. Gdy pracodawca zatrudnia 20 lub więcej pracowników, zasiłek wypłacany jest przez pracodawcę, jednakże środki te są zwracane pracodawcy przez ZUS (pracodawca ma prawo umniejszyć należne dla ZUS składki na ubezpieczenia społeczne o wysokość wypłaconego zasiłku macierzyńskiego).

Zasiłek macierzyński wynosi 100% jego wymiaru. Należy jednak pamętać, iż podstawa wymiaru zasiłku to średnia składników wliczanych do podstawy wymaru zasiłku z 12 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do zasiłku, po umniejszeniu o składki na ubezpieczenia społeczne. 100% zasiłku macierzyńskiego nie oznacza zatem, iż ojciec dziecka otrzyma 100% swojej stałej miesięcznej pensji.

Podstawa prawna:

- art. 182³ Kodeksu pracy (Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Dz. U. 1998 nr 21 poz. 94 ze zm., wg stanu prawnego na dzień 26 lipca 2010 roku)

- art. 29 pkt. 5a, art. 31, art. 36 Ustawy z dn. 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2010 nr 77 poz. 512)

- Pismo Głównego Inspektoratu Pracy nr GPP-316-4560-3-1/10/PE/RP w sprawie urlopu ojcowskiego

Urlop ojcowski część 1

Od 1 stycznia 2010 roku pracownik-ojciec wychowujący dziecko ma prawo do 1 tygodnia urlopu ojcowskiego na dziecko w wieku do 12 miesięcy. Od 2012 roku wymiar ten będzie wynosił 2 tygodnie.

Wymiar urlopu

Tydzień urlopu ojcowskiego równy jest 7 dniom kalendarzowym, a nie 7 dniom pracującym zgodnym z rozkładem czasu pracy pracownika. W związku z tym, dla pracowników zatrudnionych od poniedziałku do piątku, urlop ojcowski będzie się pokrywał z dwoma dniami wolnymi od pracy.

Przepisy Kodeksu Pracy nie przewidują podziału tego urlopu na części, zatem należy udzielać go jednorazowo w pełnym wymiarze. Nie można zatem 2 tygodni urlopu ojcowskiego, który będzie przysługiwał od 2012 roku, podzielić np. na dwie części po 1 tygodniu i wykorzystać w różnych terminach.

Jeśli dziecko ukończy 12 miesięcy życia w trakcie urlopu ojcowskiego, urlopu udziela się na okres do dnia, w którym dziecko ukończy wymagany wiek. Nie ma bowiem podstaw prawnych, na podstawie których urlop ojcowski mógłby być kontynuowany po ukończeniu przez dziecko roku życia.

Wniosek o urlop ojcowski wraz ze wszystkimi niezbędnymi dokumentami należy złożyć najpóźniej na 7 dni kalendarzowych przed terminem rozpoczęcia korzystania z urlopu ojcowskiego. W sytuacji nie zachowania 7 dniowego terminu, pracodawca może odmówić udzielenia urlopu we wskazanym terminie. Jeśli jednak pracownik złoży wniosek ponownie z zachowaniem 7 dniowego terminu na złożenie dokumentów, pracodawca nie może odmówić udzielenia tego urlopu.

Przykład 1

Pracownikowi urodziło się dziecko 26 lutego 2010. Pracownik ma prawo do 1 tygodnia (7 dni kalendarzowych) urlopu ojcowskiego w terminie do 25 lutego 2011. Pracownik dnia 24 stycznia 2011 złożył wniosek o urlop ojcowski w okresie od 27 stycznia do 2 lutego 2011. Pracodawca odmówił udzielenia pracownikowi urlopu ojcowskiego we wskazanym we wniosku terminie podając jako powód odmowy nie zachowanie przez pracownika 7 dni na złożenie wymaganych dokumentów. Dnia 10 lutego 2011 roku pracownik ponownie złożył wniosek o udzielenie urlopu ojcowskiego w terminie od 22 do 28 lutego 2011. Pracodawca udzielił pracownikowi urlopu ojcowskiego w terminie jedynie od 22 do 25 lutego 2011 w związku z tym, iż pozostała część urlopu ojcowskiego przypadała po ukończeniu przez dziecko 12 miesięcy życia.

Wymiar urlopu jest niezależny od liczby dzieci urodzonych przy jednym porodzie. Zatem jeśli np. dnia 13. listopada 2010 roku pracownikowi urodziły się bliźniaki, do dnia 12. listopada 2011 roku pracownik ma prawo do 1 tygodnia urlopu ojcowskiego.

Od 1 stycznia 2012 roku wymiar urlopu ojcowskiego zwiększy się do 2 tygodni. W sytuacji gdy urlop ojcowski przypadnie pracownikowi na przełomie roku 2011 i 2012, pracownik ma prawo złożyć do pracodawcy wniosek o udzielenie pozostałej części urlopu. Jednakże jeśli pracownik wykorzysta już wcześniej przysługujący mu tydzień urlopu ojcowskiego, nie może złożyć kolejnego wniosku z prośbą o udzielenie dodatkowego tygodnia urlopu, gdyż urlop ojcowski powinien być udzielany jednorazowo w pełnej wysokości.

Tacierzyństwo

Kod HTML do pobrania: Poniżej znajduje się kod HTML. Wystarczy, że skopiujesz go w odpowiednim miejscu w źródle Twojej strony, a artykuł będzie wyświetlał się zachowując formatowanie. Pamiętaj, że decydując się na przedruk HTML akceptujsz regulamin

Tacierzyństwo

Autorem artykułu jest Katarzyna Kołbuś

Rzecz o ojcostwie. Konieczności przełamania stereotypów. Nowym obrazie ojca. Jeszcze w latach 90-tych, jeśli mówiło się o ojcu, to tylko w kategoriach dawcy spermy i opiekuna, który stoi z boku, nie uczestniczy w wychowaniu, a jeśli już, to tylko po to, aby groźbą wyegzekwować coś od niepokornego dziecka.

Różnicę między postrzeganiem matki i ojca wyraźnie widać w definicji tych pojęć. „Słownik Języka Polskiego” (Warszawa 1979) określa ojca jako „mężczyznę, mającego własne dziecko (dzieci)"; ojcostwo natomiast jako „fakt, że ktoś jest ojcem (dziecka, dzieci)”, natomiast matka to "kobieta, która urodziła dziecko i zwykle je wychowuje". A więc to kobiecie oddaje się w definicji domenę wychowywania potomka. Teraz obraz ojca przechodzi bardzo pozytywną metamorfozę. Ojcowie są bliżej dzieci, nie mogą i nie chcą już oddawać żonie całej odpowiedzialności za tworzenie nowej istoty, uczenie jej życia.

Co czuje dziewczyna gdy „to” wyrastać w niej zaczyna

Mężczyźni z reguły nie zastanawiają się, co czuje kobieta nosząca przez dziewięć miesięcy pod sercem nowe istnienie. Tak samo mgliste pojęcie mają o tym jak bardzo czasami cierpi ich partnerka podczas porodu. Pan Mieczysław próbował porównać to doświadczenie z...bólem korzonków: „Raz miałem sytuację, że rzeczywiście się bardzo dziwnie czułem. Czasem, co prawda, dokuczają mi korzonki i wiem, jaki to jest ból, jak wygląda, jak się go czuje. Natomiast to był taki ból, który był dla mnie o tyle dziwny, bo on pochodził gdzieś tam z krzyża, powiedzmy, z brzucha, ale w żaden sposób nie mogłem go nazwać, że to jest coś związanego z korzonkami. To była kwestia pół godziny, może godziny.” Trzeba sobie uświadomić, ze bóle porodowe trwają niekiedy znacznie dłużej. Już chociażby to obliguje mężczyznę do tego, aby w pełni uczestniczyć w dalszych etapach opieki nad potomkiem.

Stereotypowe postrzeganie ojcostwa

Coraz częściej spotykamy mężczyzn, którzy walczą ze stereotypowym obrazem ojca - ignoranta. 22-letni Darek narzeka na „krzywdzący stereotyp mężczyzny, który musi być zawsze twardy, musi utrzymywać rodzinę, mężczyzny, który jest silniejszy i bardziej agresywny od kobiety. My mężczyźni też mamy w sobie delikatność, potrafimy być wrażliwi. Dlaczego czułego, wrażliwego mężczyznę stereotypowo określa się mianem mięczaka?”

Współcześni ojcowie zajmują się dzieckiem, niczym najczulsza matka: nie tylko spacerują z nim, ale i przewijają je, karmią, kąpią. W żaden sposób nie umniejsza to ich męskości. Wręcz przeciwnie. Nie ma nic piękniejszego od mężczyzny trzymającego na dłoni niemowlaka, który niejednokrotnie na tej dłoni cały sie mieści, niczym najdroższa perła w muszli.

To ja jestem najważniejszą osobą w Twoim życiu!

Niezależnie od czasów i zmieniających się trendów oraz mentalności, niekiedy matka ma naturalny odruch separowania dziecka od ojca, potrzebę stwarzania w potomku poczucia, ze to ona jest najważniejszą osobą w jego życiu. To bardzo niebezpieczny odruch, często nieświadomy. Niejako amputując z duchowości dziecka potrzebę ojca, wyrządzamy mu wielką krzywdę. Dlatego mądra matka otworzy się na współpracę ze swoim partnerem, a nawet nakłoni go do współuczestnictwa i pomoże, jeśli jest przestraszony, co bardzo często ma miejsce.

Dostatek zamiast rodzica

Jednak „najwięcej szkód wyrządza dzieciom sytuacja, gdy całe życie ojca (a często i matki) jest podporządkowane awansowi ekonomicznemu rodziny. Traci na tym więź rodzinna, wypaczają się ideały domowego wychowania przez źle pojętą koncepcję utożsamianą z posiadaniem wartości materialnych. Dzieci, zwłaszcza starsze, bardzo szybko się orientują, że w wielu przypadkach zabezpieczenie podstawowe mogłoby być osiągnięte bez uszczerbku dla naturalnej potrzeby kontaktów z ojcem; widzą, że ojciec pracuje dla zdobycia luksusów, ale żyjąc w atmosferze wytworzonej przez rodziców, mimo woli ulegają ich postawie konsumpcyjnej. A przecież żadnemu z ojców nie zależy chyba na takim pojmowaniu swej roli w rodzinie.” – czytamy w artykule Jarosława Lach i Bernadety Szczupał „Rola ojca w rodzinie” (nr 10 (103) "Edukacja i Dialog" grudzień 1998). Współczesny ojciec ma trudne zadanie: musi pozostać mężczyzną, a jednocześnie przejąć wiele obowiązków, które dotychczas należały do domeny matki. ---

http://www.superja.pl/node/1117

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

6 zadań dobrego Taty

Kod HTML do pobrania: Poniżej znajduje się kod HTML. Wystarczy, że skopiujesz go w odpowiednim miejscu w źródle Twojej strony, a artykuł będzie wyświetlał się zachowując formatowanie. Pamiętaj, że decydując się na przedruk HTML akceptujsz regulamin

6 zadań dobrego Taty

Autorem artykułu jest Sagiopl

Rola taty zdecydowanie różni się od roli mamy. Ponieważ dzieci "chłoną jak gąbka" wszystkie wasze zachowanie ważne jest byś Ty jako głowa rodziny dawał im odpowiedni przykład.

Rola taty zdecydowanie różni się od roli mamy. Ponieważ dzieci "chłoną jak gąbka" wszystkie wasze zachowanie ważne jest byś Ty jako głowa rodziny dawał im odpowiedni przykład.

1. Utrzymywanie dyscypliny

Trzymanie domowej dyscypliny jest jednym z najtrudniejszych zadań jakie do ciebie nalezą. Nigdy nie możesz sobie pozwolić by podnieść rękę swoje dziecko, gdy czujesz, że nie dajesz sobie rady staraj się za wszelką cenę trzymać nerwy na wodzy. Powinieneś kochać dzieci ale nie możesz pozwalać by ich występki uszły im na sucho. Każde złe zachowanie wymaga zdecydowanej reakcji z Twojej strony. Swoje race wykładaj siłą swojego autorytetu i słów.

W takim sam sposób jak karzesz złe zachowanie powinieneś nagradzasz dobre. Jeśli po złym zachowaniu przeprowadzasz poważną rozmowę, tak samo rozmową utrzymuj dzieci w pewności, że dobrze się zachowały.

2. Uczenie się na błędach

Uczenie się na własnych błędach jest jednym z elementów życia każdego z nas. Oczywistym jest, że chcesz chronić swoje dzieci przed wszystkim co mogło by im sprawić przykrość czy zawód. Jednak dobry tata powinien pozwalać swoim dzieciom na popełnianie błędów (w granicach rozsądku). Lepiej uczy się na cudzych błędach ale najlepiej uczymy się poprzez własne doświadczenia. Ojciec powinien to rozumieć.

3. Docenianie rzeczy

Ważnym zadaniem taty jest nauczenie swoich dzieci by doceniały to co maja. Dzieci uważają, że wszystko im się należy, Twoim zadaniem jest nauczenie ich, że w życiu nic nie ma za darmo i na wszystko trzeba zapracować. Wpajając im takie wzorce unikniesz ich rozpuszczania co niestety jest dziś coraz częstsze.

4. Indywidualność

Każdy z rodziców upatruje w dziecku swoich cech lub próbuje pchać je w kierunku w, którym sami nie poszli, a chcieli. Jedną z ważniejszych rzeczy jakie Ty musisz zrozumieć to indywidualizm każdego Twojego potomka. Nie powinieneś starać się upodabniać ich do siebie. Dobry tata szanuje indywidualizm swoich dzieci i zachęca je do rozwijania ich zdolności. Unika za to spełniana swoich niedoścignionych marzeń poprzez dzieci.

5. Dobry przykład

Mówiliśmy już tym, że dzieci "chłoną jak gadka" każde nasze zachowanie. Nie możesz dopuszczać do sytuacji by dzieci widziały jak np. kłócisz się z ich mamą lub jakąkolwiek inną osobą. Przy dzieciach zawsze powinieneś trzymać nerwy na wodzy i starać się dawać im dobry przykład każdym swoim zachowaniem.
Za każdym razem gdy sytuacja wymaga Twojego zdecydowanego działa staraj się wytłumaczyć dziecku dlaczego tak postąpiłeś i dlaczego tak należy robić.

6. Miłość

Każdy tata powinien zapewniać swoje pociechy, że bardzo je kocha słowem i czynem. Ważne jest również by spędzać z nimi jak największą cześć swojego wolnego czasu.

---

Sagio.pl - Dowiedz się czego chcą od Ciebie kobiety!

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak być dobrym ojcem?

Kod HTML do pobrania: Poniżej znajduje się kod HTML. Wystarczy, że skopiujesz go w odpowiednim miejscu w źródle Twojej strony, a artykuł będzie wyświetlał się zachowując formatowanie. Pamiętaj, że decydując się na przedruk HTML akceptujsz regulamin

Jak być dobrym ojcem?

Autorem artykułu jest Arkadiusz Komor

Wielu mężczyzn uważa, że bycie ojcem to nic trudnego, aż do momentu urodzenia się ich pierwszego dziecka. Życie szybko wszystko weryfikuje i nagle okazuje się, że musisz porzucić dotychczasowe zajęcia. Niekiedy dziecko, szczególnie te najmniej spodziewane wywraca twój świat do góry nogami. Zadajesz pytanie: Jakim ojcem mam być?
Po pierwsze baw się dobrze. Ojcostwo to wielka odpowiedzialność, ale jest to również świetna zabawa. Pokaż swoim dzieciom, że można cieszyć się tak samo dobrze jak ich ojciec. Spędzaj z nimi każdą swoją wolną chwilę. Niektórzy mężczyźni, zapominają o swoich pociechach w natłoku pracy i obowiązków. Weź urlop w pracy, inaczej zaplanuj swój grafik. Jeśli nie nawiążesz bliskości ze swoimi dziećmi już na samym początku, z każdym kolejnym rokiem w miarę dojrzewania twoich pociech, będzie ci coraz trudniej.
Będąc ojcem musisz być także dobrym nauczycielem. Dobrego nauczyciela cechuje to, że daje dobry przykład swoim dzieciom. Twoje pociechy muszą się nauczyć odróżniać dobro od zła, a kto ma im w tym pomóc jak nie ty – idealny mężczyzna. Podejmuj decyzje i staraj się im wytłumaczyć dlaczego tak postąpiłeś a nie inaczej. Rozmawiaj z nimi o tym, co zrobiły źle i dlaczego tak musiało się stać. Sam staraj się odpowiedzieć na pytanie jak ty byś postąpił na miejscu dziecka. Naucz dzieci, że czasami zdarza się każdemu popełniać błędy. Nie gań ich z byle powodu. Ważne jest aby dziecko uczyło się na własnych błędach i starało się nie popełniać ich w przyszłości.
Okaż dziecku uczucia. Mężczyzna z reguły boi się okazywać uczucia komukolwiek. Niestety utarło się w społeczeństwie, że facet powinien być typem maczo oraz, że „Chłopaki nigdy nie płaczą”. Nie bój się powiedzieć dziecku, że je kochasz.
Okaż szacunek matce swoich dzieci. Twoja pociecha szybko zauważy, gdy coś między wami jest nie tak. Dzieci naśladują zachowania rodziców. Nie pozwól by wyniosły złe wzorce z waszego domu i wprowadziły je do własnego życia, gdy już będą dorosłe. Nie bój się stanąć w obronie własnych poglądów jako rodzic i nie gań dzieckam gdy jego zdanie jest inne niż twoje.
---

Artykuł napisany dla serwisu mensblog.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Bezcenne chwile z maluszkiem

Kod HTML do pobrania: Poniżej znajduje się kod HTML. Wystarczy, że skopiujesz go w odpowiednim miejscu w źródle Twojej strony, a artykuł będzie wyświetlał się zachowując formatowanie. Pamiętaj, że decydując się na przedruk HTML akceptujsz regulamin

Bezcenne chwile z maluszkiem

Autorem artykułu jest Weronika Konopelska

To naturalne,  że dziecko z każdym dniem staje się coraz bardziej ciekawe świata i swojego otoczenia. Najprzyjemniejszym i najprostszym sposobem nauki jest zabawa. Więc bawmy się z naszymi pociechami.

Wszyscy rodzice chcą, aby ich dzieci były przede wszystkim zdrowe, ale też oczywiście zdolne, aby miały łatwo w życiu i żeby odnosiły same sukcesy. Nasze wsparcie, wsparcie rodziców/opiekunów jest dla dziecka bezcenne. Sprawia, że maluszki są szczęśliwe również w przyszłości, no i mogą rozwijać swoje talenty.

Baw się z dzieckiem jak najwięcej

 

Spędzaj z maleństwem jak najwięcej czasu, bo wspólna zabawa dostarcza różnorodnych bodźców, pobudza wyobraźnię, rozwija umiejętności i poszerza wiedzę o świecie.

 

Noś, głaszcz, całuj, przytulaj

 

Dzięki tym czynnościom dajesz dziecku poczucie bezpieczeństwa, a ono przecież bardzo potrzebuje Twojej bliskości i ciepła. Zmysł dotyku rozwija się najintensywniej w pierwszych miesiącach życia, dlatego wykorzystaj ten czas. W ten sposób budujesz poczucie własnej wartości swojej pociechy.

 

Uwolnij niemowlaka

 

Zapewnij dziecku warunki do swobodnego poruszania się. Nie musi ono przecież cały czas leżeć w łóżku, wózku, czy kojcu. Najlepiej jest położyć malucha na podłodze (tak najbezpieczniej), na kocyku lub macie edukacyjnej, a zabawki umieścić poza zasięgiem rączek. W ten sposób malec potrenuje mięśnie i zachęcisz go do przekręcania się na boczki.

 

Pozwól eksperymentować

 

Niemowlęta rzucają przedmiotami, jednak nie jest to oznaką złości. W ten sposób poznają związek między działaniem i skutkiem, jaki ono wywołuje, a także właściwości różnych przedmiotów.  Niektóre przecież potrafią narobić dużo hałasu, inne wydają ciekawe dźwięki. Świat jest taki ciekawy.

 

Szanuj potrzeby dziecka

 

Niemowlęta,  poza zabawą i kontaktem z rodzicami, potrzebują dużo snu. Wyspane i wypoczęte dziecko samo się obudzi i wtedy nadejdzie czas na zabawę, która daje  tyle radości.

 

Nie ma potrzeby kupowania drogich zabawek. Nie trzeba być psychologiem i stosować wymyślnych metod wychowawczych. Najważniejsze, by rodzice spędzali czas z dzieckiem, okazywali mu swoją miłość i akceptację.

---

Więcej na www.zwyczajnamama.blogspot.com

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak dziecko powinno spędzać swój wolny czas

Kod HTML do pobrania: Poniżej znajduje się kod HTML. Wystarczy, że skopiujesz go w odpowiednim miejscu w źródle Twojej strony, a artykuł będzie wyświetlał się zachowując formatowanie. Pamiętaj, że decydując się na przedruk HTML akceptujsz regulamin

Jak dziecko powinno spędzać swój wolny czas?

Autorem artykułu jest Karolina W.

Każde dziecko jest inne, jednakże młodość ma swoje prawa. Dzieciństwo powinno być okresem beztroski, ponieważ dalsze życie zaowocuje w liczne problemy i rozterki. Już od najmłodszych lat rodzice muszą wymyślać interesujące zabawy dla dzieci, ponieważ maluchy mają słabą zdolność do koncentracji i skupiają swoją uwagę tylko przez chwilę.

Na samym początku dominują głównie ruchowe zabawy dla dzieci, ponieważ są one ciekawe i na dodatek polepszają rozwój ruchowy naszego dziecka, sprawiają, że ma lepszą koordynację oraz silniejsze mięśnie. Jednakże, kiedy dziecko zaczyna dorastać i zdobywać coraz więcej umiejętności chce w inny sposób spędzać swój czas lub przynajmniej jego część. Największą popularnością w podstawówkach cieszą się gry dla dzieci, które można znaleźć za darmo w internecie.

Oczywiście, każdy rodzic powinien mieć pełną kontrolę nad tym, jakie pliki pobiera jego dziecko z internetu. Najlepiej siąść razem z dzieckiem i zobaczyć, jakie gry dla dzieci są dla niego interesujące. Jeśli wybory naszej pociechy będą dobre, to możemy pozwolić sobie na większe zaufanie, jednakże zawsze warto założyć blokady na nieodpowiednie strony w internecie, które zawierają przemoc lub pornografię. Dużą popularnością cieszą się strony internetowe, które zawierają odpowiednie gry dal dzieci. Takim portalem jest wyspa gier, na której zabawy dla dzieci są pogrupowane tematycznie. Można pograć w gry przygodowe, zręcznościowe, sportowe, dla dziewczyn, strategiczne, sportowe, logiczne oraz takie, które umożliwiają nam wspólną grę z innymi zalogowanymi użytkownikami z całej Polski.

Taka wyspa gier jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ w razie, gdyby jakiś użytkownik naruszył zasady i regulamin, może zostać szybko i skutecznie namierzony. W dzisiejszych czasach rodzice muszą liczyć się z tym, że ich dzieci będą narażone na wiele problemów oraz niebezpieczeństw, także podczas spędzania swojego wolnego czasu. Jednakże, każdy rodzic jest świadomy, że tylko ruchowe zabawy dla dzieci nie wystarczą.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl