Testy na ojcostwo

Gdy kobieta ma kilku partnerów i zachodzi w ciążę, istnieje możliwość jej być pewien, kto jest prawdziwym ojcem dziecka jest. Dlatego ważne jest badanie ojcostwa, a nie tylko dla matki, ale dla dziecka i ojca, którzy również zasługują na poznanie prawdy. Ojcostwa jest naukowym procesem, który wymaga analizy DNA w celu ustalenia rodzicielstwa domniemanego ojca. Sprawdzanie ojcostwa ma kluczowe znaczenie w życiu dziecka, gdyż pozwoli to mu / jej korzystać z praw i przywilejów, które słusznie należą do niego / niej. By wiedzieć, kto jest prawdziwym ojcem, dziecko ma wszelkie prawa, aby cieszyć się każdą socjalnych, opieki zdrowotnej i prawnej korzyści on / ona może dostać za to, że syn / córka. Świadczenia te obejmują przyrodzone i świadczeń socjalnych. Ale przede wszystkim, ustanowienie ojcostwa jest niezbędne dla ojciec-dziecko się możliwe. Matczynej miłości i opieki może tyle dla dziecka, ale nic nie porównuje do konieczności obecności i wsparcia rodziców. Poporodowe i Prenatal testy DNA na ojcostwo W rzeczywistości istnieją 2 ogólne typy ojcostwa. Pierwszy z nich to test DNA poporodowa, która jest robione po matka dostarcza dziecku. Ten rodzaj testu jest wykonywany przez gromadzenie i analizę wacik (policzek od wewnątrz policzka), krew lub pępowinowej. Drugi typ to Prenatal test DNA, co jest realizowane, gdy dziecko znajduje się wewnątrz macicy. W ramach tego rodzaju, tak naprawdę są 3 rodzaje testów do wyboru - amniopunkcja, biopsja kosmówki i SNP mikromacierzy. Amniopunkcja jest wykonywana w czasie 4-6 miesięcy ciąży, w których płyn owodniowy jest z macicy przez brzuch, przy użyciu bardzo małych igłę. Biopsja kosmówki jest zupełnie identyczne z procesem amniopunkcji. W CVS igły przez brzuch w tzw Przezbrzuszna CVS lub cewnik może być wprowadzony przez pochwę w tzw Transcervical CVS i do ściany macicy, gdzie kosmków tkanki są zlokalizowane. Zarówno Amniocenteza i biopsja kosmówki wykorzystać technologię ultradźwiękową wykonać test na ojcostwo. Trzeci typ to SNP Microarray, nowoczesny i znacznie prostszy test, który wykorzystuje dziecka DNA w krwi matki. SNP mikromacierzy jest najdokładniejszą spośród 3 rodzajów prenatalna badania DNA.

Zmiana roli ojca w rodzinie

Do zmiany roli ojca w rodzinie przyczyniło się powszechne zjawisko pracy zawodowej matki. Ojciec nie jest już jedynym, a czasem nie jest i głównym żywicielem rodziny. Nie jest również – jak to miała miejsce dawniej – reprezentantem szerszego społeczeństwa, autorytetów pozarodzinnych. Nie jest też uosobieniem wiedzy, ponieważ w zakresie wykształcenia matka dorównuje mu, a nierzadko go przerasta. Jedynym czynnikiem, w którym nadal utrzymuje się przewaga mężczyzny jest sprawność fizyczna. W miarę postępów dziecka w procesie dojrzewania społeczno – moralnego ojciec oddziałuje na nie, nie tylko jako konkretna osoba, lecz także jako symbol. Miłość do ojca, przyswojenie sobie jego poglądów i zasad postępowania stają się podstawą wytworzenia u dziecka „symbolu ojca”. Symbol ten pozwoli mu na właściwe przystosowanie się do warunków życia społecznego. Człowiek taki będzie miał właściwy stosunek do swych przełożonych w pracy, cenionych przez siebie polityków i innych ludzi znajdujących w społeczeństwie miejsce „postaci ojcowskich”. Ojcowie często nie zdają sobie sprawy z tego, jak bardzo spostrzegawcze są ich dzieci, ile myśli u uczuć budzi w nich osoba ojca, jak myśli te i uczucia łączą się u nich z obrazem ojca. Dzieci przeważnie mają doskonałą ściśle określoną koncepcję „ojca”, która różni się znacznie od koncepcji „matki”. Według tej koncepcji ojciec przebywa poza domem więcej niż matka, wymierza kary częściej i dotkliwiej niż matka, umie więcej i jest na ogół ważniejszy niż matka. W miarę jak dziecko rośnie, coraz większy udział w zapewnianiu mu poczucia miłości i bezpieczeństwa ma osoba ojca. Wpływ ojca na rozwój dziecka dokonuje się dwoma drogami. Pierwsza z nich to droga pośrednia, przez osobę matki. Druga droga wpływów ojca na dziecko prowadzi bezpośredni udział w codziennych zabiegach opiekuńczych oraz osobistych kontaktach z dzieckiem. Gdy ojciec wypełnia dobrze swą funkcję w rodzinie, to jego obecność w życiu dziecka daje mu oparcie i poczucie stabilności, czyni je bardziej szczęśliwym i bezpiecznym.

Dziecko niejadek

Wielu rodziców z zazdrością spogląda na pociechy innych mam, które chętnie wyciągają rączki po kolejną porcję jedzenia. Przytakują tym samym naszym babciom, które upierały się przy twierdzeniu, że zdrowe dziecko powinno zjadać porcje obiadowe o wielkości dokładnie takiej jak dorośli. Najczęstszym problemem „niejadków” są przewrażliwione mamy, które zapominają o tym, że pomiędzy śniadaniem, a obiadem ich pociecha wrzuciła do żołądka słodką bułkę, paczkę chipsów i 2 lizaki. Nic więc dziwnego, że nie ma ochoty na słony obiad, kiedy jest pełne słodkości. Dlatego przestraszeni rodzice powinni przede wszystkim się uspokoić, a następnie wyeliminować z diety malucha niezdrowe przekąski. Przyzwyczajenia żywieniowe małego dziecka kształtują dorośli. To czego nauczy się w dzieciństwie zaowocuje w jego dorosłym życiu. Jeżeli więc jego dieta ma być zdrowa to należy dać mu dobry przykład i urozmaicać ją od samego początku jego życia, także podczas karmienia piersią. Udowodniono bowiem, że te dzieci, które były karmione mlekiem matek spożywających posiłki z różnych grup żywieniowych, chętniej próbują nowych smaków. Dziecko będzie z większym entuzjazmem spożywać posiłki, jeżeli będą one podawane o tych samych porach. W ten sposób jego organizm „zaprogramuje się” na konkretne godziny. Głodny maluch to zły maluch, dlatego nie wolno pozwolić na to, by dziecko przez długi czas czekało przy stole na jedzenie. Małe dzieci lubią mieć swoje widzimisię, dlatego też wymagają wyjątkowego traktowania także podczas posiłku. Powinny mieć one swoje miejsce przy stole, tuż obok rodzica, który pomaga w karmieniu. Zarówno dla zwiększenia apetytu, jak i ze względu na kwestie bezpieczeństwa warto wyposażyć kuchenny asortyment w specjalne naczynia dla dzieci. Jak powszechnie wiadomo, niejadki chętnie zrzucają talerze z jedzeniem, dlatego też ich plastikowe wersje dla dzieci pozwalają zaoszczędzić rodzicom wiele strachu, sprzątania i oczywiście pieniędzy. Podobnie w przypadku sztućców dla dzieci, które są znacznie bezpieczniejsze niż tradycyjne, ostre odpowiedniki dla dorosłych. W dodatku są one dużo bardziej atrakcyjne dla bobasa, co z pewnością będzie miało wpływ na jego apetyt. A skoro o estetyce mowa to należy wspomnieć, także o tworzeniu dobrze wyglądających dań. Zwykła kanapka, której kucharz dorysuje plasterkami ogórka oczy, a ketchupem uśmiech z pewnością szybko zniknie z talerza. Ponadto należy pamiętać o tym, że potrawy najlepiej smakują w towarzystwie mamy i taty. Wspólne spożywanie posiłków nauczy także malucha zachowania przy stole. W końcu z kogo ma on czerpać przykład jak ze swoich ulubionych bohaterów – rodziców?

Czy dieta białkowa jest dla dzieci?

W czasach, w których żyjemy nasze dzieci coraz częściej narażone są na działanie najróżniejszych pokus. Zewsząd atakowane są ogólnie dostępnymi słodyczami, napojami i przekąskami. Jeżeli dodamy to tego dziesiątki godzin spędzonych przed komputerem bądź telewizorem i zdecydowanie mniejszą modę wśród rówieśników na wysiłek fizyczny, to nie trudno zdać sobie sprawę, że dzisiejsze dzieci w bardzo dużym stopniu narażone są na tycie. Niestety odsetek młodych ludzi z nadwagą ciągle rośnie. Co więcej nie chodzi tu tylko o mieszkańców Ameryki. Polskie dzieci również tyją w zatrważającym tempie. Sytuacja ta sprawia, że powinniśmy szybko zastosować pewne działania. Można je podzielić na dwie kategorie. Pierwszą jest profilaktyka i zapobieganie przed zwiększaniem masy ciała wśród młodych ludzi posiadających skłonności do tycia. Druga to działanie terapeutyczne dla dzieci, u których już stwierdzono znaczącą nadwagę. Na początku rozpatrzmy możliwości działania w pierwszym wymienionym obszarze. Na otyłość najbardziej narażeni są młodzi ludzie cieszący się dobrym apetytem. Oczywiście przyjemnie patrzy się jak nasza pociecha śliczne wcina przygotowane przez mamę obiadki. Niestety nie powinniśmy zbytnio rozbestwiać dziecka. Szczególnie, jeżeli rodzice są otyli i ewidentnie posiadają skłonności do tycia. Niestety w przypadku maluchów nie możliwe jest zastosowanie typowych planów odchudzających jak dieta białkowa. Dlatego od najmłodszych lat powinniśmy przekazywać dziecku jak najlepsze nawyki żywieniowe i ganić go za kupowanie niezdrowych produktów. Działanie takie może ustrzec go przed otyłością w przyszłości. Rozpatrzmy teraz przypadek dziecka, u którego stwierdzono już znaczącą nadwagę. Najbardziej efektywną i najczęściej stosowaną metodą, zalecaną przez lekarzy i dietetyków jest dieta białkowa. Oczywiście nie chodzi tu o całościowy, rygorystyczny plan diety, a o protal z pewnymi modyfikacjami. Jeżeli nasza pociecha ma mniej niż dziesięć lat, powinniśmy w jej przypadku zastosować III fazę diety białkowej. Dodatkowo etap ten powinien zostać wzbogacony o dwa odświętne posiłki w tygodniu. Z planu należy również wyrzucić proteinowy czwartek. W sytuacji, w której nasze dziecko ma już ponad dziesięć wiosen dalej najlepszą metodą będzie dieta białkowa. W tym przypadku jednak modyfikacje III fazy będą nieco inne. Dwa posiłki odświętne redukujemy do jednego. Ponadto wprowadzamy proteinowy czwartek wzbogacony dodatkowo o kilka porcji warzyw. Przejdźmy teraz do wieku dojrzewania. Chłopcy w tym wypadku nie powinni mieć problemów z tyciem. Nawet w przypadku przyjmowania dużych porcji jedzenia wydatek energetyczny z reguły jest tak duży, że pozwala utrzymać wagę w normie. Inaczej rzecz się ma z dziewczynkami. Zmiany hormonalne mogą powodować powstanie stanów otyłości. Dodatkowo dochodzi do tego trend społeczny na mega szczupłe ciało. W wypadku, gdy nasza córka przytyje zbyt mocno, można zastanowić się nad zastosowaniem III fazy diety białkowej wraz z proteinowym czwartkiem. W momencie, gdy działania nie dadzą rezultatu, a dziecko dalej cierpi na nadwagę, powinniśmy zastosować II etap diety białkowej. Należy jednak dni czysto proteinowe wzbogacić o warzywa. Ostatnia grupą osób niepełnoletnich, którą chcemy opisać są nastolatkowie powyżej szesnastego roku życia. Jeżeli w ich przypadku występuje znacząca nadwaga, powinniśmy zastosować całościowy plan diety białkowej od pierwszej, do ostatniej fazy odchudzania. Dieta białkowa w pełnej formie z pewnością doprowadzi do znaczącego spadku wagi, a co za tym idzie lepszego samopoczucia i pozbycia się kompleksów!

Czym wyróżniają się buty dla dzieci

Nie ma chyba rodzica, który nie byłby dumny z tego, że jego dziecko stawia swoje pierwsze kroki w przyszłe, dorosłe życie. Każdy maleńki kroczek sprawia, że rodzice, obojętne czy to matka czy ojciec, są rozpierani przez dumę, że ich mała pociecha stawia swoje samodzielne kroki. Sęk w tym, że o wiele trudniej jest takim dzieciom wchodzić w nowe życie, jeśli posiadają nieodpowiednie buty dla dzieci. Możesz tego nie wiedzieć, ale stopa ludzka składa się z ponad 10 kosteczek, które wpływają na sprawność naszego przemieszczania się na nogach. U dorosłej osoby mamy dobrze wykształconą kość, która jest odporna na działania zewnętrzne. Dlatego stawanie na stopie nie powoduje deformacji. Co innego w przypadku stopy dziecka, która dopiero rozwija się i często więcej w niej chrząstki niż prawdziwej kości. Dlatego stabilny rozwój stopy jest kwestią kluczową, gdy dobieramy buty dla dzieci. Przede wszystkim obuwie dorosłych osób jest wzorowane na jednym uniwersalnym szablonie, do którego szyje się całą resztę. Oznacza to, że większość noszonych butów została uszyta pod jeden wzór, co nie ma większego znaczenia, jako że nasze stopy zostały i tak doskonale uformowane. Choć zazwyczaj trzeba nieco rozchodzić każdy nowy but, nie ma co się martwić, że nasze stopy będą okaleczone. Jeśli istnieje taka potrzeba, wtedy stosuje się wkładki korygujące stopę. Buty dla dzieci natomiast muszą zostać wykonane z zupełnie innych materiałów i z uwzględnieniem, że stopa dziecka jest przede wszystkim nierozwinięta dostatecznie, aby sama mogła zawalczyć z butem, jaki zwykle nosi osoba dorosła. Obuwie dla dzieci szyje się praktycznie zawsze z naturalnych materiałów, ponieważ tylko dzięki temu można zagwarantować, że stopa będzie w stanie oddychać prawidłowo. Dlatego buty dla dzieci nie powinny być wykonywane ze sztucznych tworzyw, w tym ze sztucznej skóry. Wyjątkiem jest obuwie przeciwdeszczowe, czyli kalosze, jako że nie da się uniknąć stosowania innego materiału niż kauczuk.

Być ojcem

Być ojcem

Autorem artykułu jest Ekstrarodzic

Co to jest ojcostwo? Jakże często myślimy o sobie, że rola ojca to spłodzenie potomka, a później dbanie o zapewnienie mu bytu materialnego. Czy jednak to wszystko co należy zrobić, aby zasłużyć na miano dobrego ojca?
Gdy urodzi się dziecko kobieta kąpie, karmi piersią, przewija i robi wszystko co należy do obowiązków domowych, a tatuś… po prostu zarabia na utrzymanie rodziny. Dziecko pozostaje pod opieką kobiet tych młodszych czyli mam i tych starszych czyli babć. Mężczyzna często tłumaczy sobie taką sytuację mówiąc "teściowa zrobi  to lepiej, w końcu ma doświadczenie w wychowywaniu dzieci" lub "skoro ona pomaga przy moim dziecku to ja już jestem niepotrzebny" i w ten sposób umywają ręce od codziennych obowiązków lub żona nie dopuszcza go do pomocy przy dziecku myśląc, że sama lepiej to zrobi.     Takie postawienie sprawy to nic bardziej mylnego, ponieważ obecność ojca jest potrzebna dziecku na każdym etapie jego rozwoju. Oddanie pałeczki żonie lub teściowej jest zwykłą ucieczką. Tak panowie, trzeba nazywać sprawy po imieniu.      Maleńkie dziecko może sprawiać przynajmniej w pierwszym etapie życia pewien kłopot, ponieważ dezorganizuje dotychczasowy harmonogram funkcjonowania rodziny. Trzeba bowiem ustalić nowe zasady. Zaangażowany w opiekę nad dzieckiem ojciec, szybko zauważy, że codzienne przebywanie z maleństwem jest szansą na rozwój jego jako mężczyzny. To nie jest absolutnie czas stracony, można się sprawdzić w jakże ważnej życiowej roli.     Dobry ojciec to ten, który pomaga żonie, a jednocześnie organizuje życie swojej rodzinie. Tatusiowie nie mogą pozwolić sobie na zepchnięcie ich  do drugorzędnej ligi, trzeba wyjść z absurdalnego myślenia, że żona zrobi to lepiej. Jako ojciec musisz uwierzyć w to, że to TY jesteś najlepszym wychowawcą i opiekunem Waszego maleństwa.     Współcześnie często  zdarzają się ojcowie, którzy są przekonani, że dziecko potrzebuje wielu "super" zabawek, dużo dodatkowych zajęć, "super" wakacji itp. To wszystko jednak dużo kosztuje. W związku z tym rodziny ograniczają  się do jednego dziecka, aby móc mu zapewnić "wszystko". Takie myślenie prowadzi jednak donikąd, ponieważ rośnie nam mały "książę" lub mała "księżniczka" otoczeni pięknymi martwymi przedmiotami, którzy widzą ojca tylko wieczorem.     Drodzy tatusiowie, dziecko wychowa się bez tych cudów na które trzeba zarabiać ciągnąć drugi czy nawet trzeci etat. Znacznie trudniej mu będzie, gdy zostanie zupełnie pozbawiony Waszej obecności lub obecności brata lub siostry. Niestety niektórzy współcześni ojcowie postrzegają swoją pociechę jako studnię pochłaniającą ich wszystkie zarobki. Bardzo ważnym aspektem w byciu dobrym ojcem jest znalezienie czasu dla swojego dziecka tego małego i tego dużego. Jest to na pewno bardzo trudne, bo życie zmusza nas do stawiania nowych wyzwań, a co za tym idzie nasza praca pochłania pokłady naszego czasu. Być ze swoim dzieckiem to też nie lada sztuka, ponieważ dziecko wymaga ciągłej uwagi, ciągle o coś pyta lub coś od nas oczekuje. Niektórzy ojcowie ulegli wygodnej iluzji, że wystarczy zapewnić dziecku komputer, telewizor z dostępem do bajek lub zapewnić towarzystwo rówieśników i problem bycia ojcem jest załatwiony. W codziennej bieganinie łatwo jest zatracić to co w życiu  najważniejsze, czyli relacje z rodziną. Okres wychowania dzieci to czas szczególny w którym najważniejsza jest jakość spędzania czasu z dzieckiem. Bo i co z tego, że tatuś zna się na wszystkim jak nie potrafi  rozmawiać z dzieckiem, nie zna jego kolegów i koleżanek, pani w szkole lub w przedszkolu. Patrząc z punktu czysto ekonomicznego zaangażowanie ojca w życie swoich pociech zwróci się kiedyś z nawiązką. Trzeba pamiętać, że każde dziecko potrzebuje miłości od ojca i bycia przez niego akceptowanym i kochanym. Mężczyzna pomaga dziecku w rozpoznawaniu życiowego powołania, wspiera je i dopinguje. Ojciec powinien być ostoją, a przede wszystkim dojrzałym człowiekiem. Zaufanie, którym dziecko go obdarza zobowiązuje do bycia przewodnikiem po życiu.     Z badań wynika, że chłopiec wychowany bez ojca ma znacznie trudniejszy start w dorosłe Zycie. To tata powinien uczuć go pokonywania trudności, pomagać w przezwyciężaniu leków, poprzez własny przykład zachęcać do stawiania sobie większych celów i trudniejszych wyzwań. Dobry ojciec to dla syna najlepszy przykład, natomiast dla córki jest najważniejszym elementem profilaktycznym, który chroni ją przed uzależnieniami i niebezpiecznymi związkami z mężczyznami. Na miano "dobrego" ojca zasługuje ten, który ustawi tak poprzeczkę, że córka nie będzie skora do nawiązywania bezwartościowych znajomości. W wychowywaniu dzieci obojga płci najważniejsza jest obecność ojca zarówno ciałem jak i duchem. Dzieci bardzo potrzebują rzeczowej rozmowy z ojcem, a nie jego kazań i wymądrzania się. Zaangażowanie ojca w wychowanie pociech wymaga licznych wyrzeczeń i ogromnego wysiłku, ale wysiłek ten uwieńczony jest ogromnym sukcesem.     Drodzy "tatusiowie" bierzmy się porządnie do pracy i miejmy duży udział w wychowaniu naszych dzieci zarówno małych jak i dużych.

Ekstrarodzic
http://wszystkoodzieciakach.blogspot.com/
--
Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Tata , ojciec międzynarodowo

Afrikaans: vader Albański: baba; ATE Apalai (Amazon): papa Arabski: Babba; yebba; abbi (klasyczny) Aragones: pai Asturii: PA Aymara: awki Bangla: Baba; Abba Baskijski: Aita Bergamasco: Pader Bolognese: Peder Bośniacki: otac Brazylijski portugalski: pai Bresciano: Buba; Pader Breton: tad Calabrese: Patre; Patri, pa, papa; papallu; patra Caló: Batu; bato; batico; Dada Kataloński: pare Catanese: pattri; OPA Czeczen (Kaukaz): daa Czeczeński: da Cree (Kanada):-papa Chorwacki: otac Czechy: Tata, OTEC Dakota (USA): ATE Holenderski: vader, papa; pappie Dzoratâi: Pere East African: baba Angielski: ojciec; tata; tatuś; pop; poppa; papa Esperanto: patro Estoński: isa Wysp Owczych: faðir Wysp Owczych: faðir Filipino: Tatay, Itay, tay; ama Fiński: ISA Flamandzka: vader Francuski: papa Frisian: Heit Galicyjski: pai Niemiecki: banketi, Papi Griko Salentino: Ciuri Grecki: pater (-ter jest wymawiane "Tara" i E powinien mieć Macron nad nim) Gwarancji: Tuwy, ru Hebrajski: abba (h) Hindi: Papa; Pita-ji Węgierski: apa Węgierski: apa, apu, papa; édesapa Islandzki: pabbi; faðir Indonezyjski: Bapy; Ayah; pak Irish: athair; daidí Włoski: Babbo Japoński: otosan, papa Judeo-hiszpański: padre, baba, babu Kikuyu: baba Kiswahili: Baba Kobon (Nowa Gwinea): bap Kurdyjski Kurmanji: BAV Ladin: Pere Latin: pater, papa; atta Łotewskim: tevs Leonese: pai Liguryjskie: paire Limburgian: vader; vajer, pap Lingala: tata Litewski: tevas; pradininkas; protevis Lombardo Zachodnia: Buba Lunfardo: viejo Luo (Kenia): baba Masajowie: papa; paapa; olaiiu Malagasy: ray Malajski: Bapy Maltańskie: Missier Mandarin: BA; Baba (nieformalne) Mandarin Chinese: baba Mantuan: UPA; papa; Babbo Maori: haakoro; kohake Mapunzugun: chaw; chao Modern Greek: babbas Morawski: tata Mudnés: Peder Nowoczesny polski: ojciec, tata Bliski angielski: fader Nadsat: Pee Nahuatl (Meksyk): ta ' Napulitano: pasztet Nepalski: buwa Norweski: pappa; daleko Occitan: paire Old English: faeder ('ae' jest krótki dźwięk w kota) Parmigiano: Pader Perski / Farsi: Pedar, pitar, po prostu Baabaa Piemontese: pare Pipil (El Salvador): tatah Polski: tata, Ojciec Portugalski: pai Quechua (Ekwador): tayta Quechua: tata; churiyaqe Rapanui: koro; matu'a; matu'a tane Reggiano: Peder Romagnolo: BA Romani: tata Rumuński tata Rumuński tata; parinte; taica Retoromański: bab Rosyjski: papa Saami: áhcci Samoa: tama Sango: baba Sanskryt: tatah; Janak Sardyński (Limba Sarda Unificada): babu Sardinian Campidanesu: babbu Sardinian Logudoresu: babbu Shona: baba Sycylijski: Patri Słowacki: OTEC Słoweński: OEE Hiszpański: papa; viejo, tata Hiszpański, łaciński: padre Suahili: baba; mzazi Szwedzki, norweski, duński i: fadar Szwedzki: pappa Szwajcarski niemiecki: Vatter Tagalog: Tatay; ama Triestino: pare Turecki: baba Turkmen: Dade; kaka Urdu: Abbu; Abbu-ji; Abbu-jan; bap Walencja: pare Venetian: pare; popa; "Opa, pupa, papa Viestano: ATTEN " Walońska: Pere Welsh: tad Xhosa (Afryka Południowa):-tata Jid. Tatti; tay; foter; tateh Zeneize: poae